تابلو انگیزشی روزی رسان به شما یادآوری میکند که تنها روزی رسان آدمی خداوند است و از آنجایی که فکرش را هم نمیکنید به شما روزی میرساند پس غصه خوردن و نگران بودن برای چیست؟این تابلو به خواننده ی آن تلنگری میزند که به یاد بیاورد برترین روزی دهندگان خداوند است و اوست که روزی رسان ما است.
این شعر برگرفته از کتاب گلستان سعدی باب اول در سیرت پادشاه است که حکایت کامل آن در زیر به صورت کامل آمده است.
هارون الرشید را چون ملک دیار مصر مسلم شد گفت: به خلاف آن طاغی که به غرور ملک مصر دعوی خدایی کرد نبخشم این مملکت را مگر به خسیس‌ترین بندگان.
سیاهی داشت نام او خصیب در غایت جهل. مُلک مصر به وی ارزانی داشت و گویند عقل و درایت او تا به جایی بود که طایفه‌ای حرّاث مصر شکایت آوردندش که پنبه کاشته بودیم باران بی وقت آمد و تلف شد. گفت: پشم بایستی کاشتن!
اگر روزی به دانش در فزودی
ز نادان تنگ روزی تر نبودی
به نادانان چنان روزی رساند
که دانا اندر آن عاجز بماند
بخت و دولت به کاردانی نیست
جز به تائید آسمانی نیست
اوفتاده‌ست در جهان بسیار
بی تمیز ارجمند و عاقل خوار
کیمیاگر به غصه مرده و رنج
ابله اندر خرابه یافته گنج
بر اساس آیات قرآن، برای هر موجودی، روزی ویژه ای مقدر شده است: «وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا»: «و هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر [اینکه] روزی‌اش بر عهده خداست». خداوند نیز که «بِكُلِّ شَيءٍ عَلِيمٌ» است، می‌داند به هر موجود چه اندازه روزی دهد که مایه فساد و تباهی نگردد. در حقیقت همه موجودات با تمام کثرت و گستردگی خود، برای ادامه حیات خود لحظه به لحظه نیازمندی‌های گوناگونی دارند، چه به صورت مادی باشد یا معنوی. بر اساس جهان‌بینی توحیدی نیز هر پدیده‌ای بی‌تردید به علت العلل و مسبب الاسباب که خداوند است، منتهی می‌شود و روزی نیز یکی از این پدیده‌‌هاست
این محصول به این اشاره دارد که خداوند روزی را به هرکس که بخواهد میدهد و ب دانایی و نادانی و چابوکی افراد ندارد پس ایمانتان را محکم کنید و به خداوند خدمت کنید و از او طلب روزی کنید که به یقیین بهترین روزی رسان خداوند بخشنده ی مهربان است.